Toeristenbelasting in Europa

Toeristenbelasting wordt doorgaans geheven voor diverse soorten accommodaties waar toeristen verblijven. Dit omvat hotels, bed & breakfasts, vakantiehuizen, appartementen, hostels en campings. De belasting is meestal van toepassing op zowel commerciële als particuliere accommodatieverhuur. In Nederland is de wet die het mogelijk maakt om deze heffingen op te leggen opgenomen in de gemeentewet (artikel 224).

Bij een all-inclusive vakantie zijn accommodatie, maaltijden, drankjes en vaak ook diverse activiteiten inbegrepen in de prijs. Toeristenbelasting is echter meestal niet inbegrepen in het all-inclusive pakket. De accommodatieverstrekker, zoals het hotel of resort, is verantwoordelijk voor het innen van de toeristenbelasting en draagt deze af aan de lokale of nationale overheid. In de meeste gevallen betaal je de toeristenbelasting rechtstreeks aan de accommodatie bij het in- of uitchecken. Het is raadzaam om voor vertrek te informeren naar het toeristenbelastingtarief en hoe deze betaald dient te worden.

Het geld dat wordt geïnd via toeristenbelasting wordt gebruikt om de kosten te dekken die voortvloeien uit toerisme en om lokale gemeenschappen en toeristische bestemmingen te ondersteunen. Deze opbrengsten helpen bij het onderhoud en de verbetering van openbare voorzieningen, zoals parken, stranden en openbaar vervoer. Daarnaast wordt het geld besteed aan het promoten van lokale culturele activiteiten, evenementen en bezienswaardigheden. Ook wordt het ingezet voor milieubescherming en het behoud van natuurlijke en culturele erfgoederen, waardoor de duurzaamheid en leefbaarheid van toeristische gebieden wordt bevorderd.

Of kinderen toeristenbelasting moeten betalen, hangt af van de regels in het betreffende land, regio of stad. In veel gevallen zijn kinderen tot een bepaalde leeftijd, zoals 12 of 16 jaar, vrijgesteld van toeristenbelasting. In sommige gebieden kunnen er gereduceerde tarieven gelden voor kinderen, afhankelijk van hun leeftijd.